——— Volkstuin op Zee ———
Wie bij laag water op de dijk bij Zierikzee naar de Oosterschelde gaat kijken, ontwaart in de verte een lamp. Metershoog hangt hij aan een boomstaak. Zo’n boomstaak waar de mosselvisser traditioneel van alles in hangen: fietsbanden, vlaggen, kerstbomen. Maar iok heb zelden een lamp op zee gezien. Onder de lamp staat een heuse tafel met daarop strengen mosselen. De tafel verdwijnt en verschijnt bij ieder tij weer. Hij staat op een mosselperceel dat gebruikt wordt door Maria Amenta uit Zierikzee. Ze heeft er haar eigen ‘volkstuin op zee’. We lopen er samen heen. Op de achtergrond de witte kanten rand van de Zeelandbrug. Het slik smakt rond onze laarzen. ‘De lamp bakent mijn perceel af’, vertelt ze. ‘Hier, neem er een stuk of zes grote passen vanaf en je hebt de grens van mij ongeveer 100 vierkante meter grote mosselperceeltje’. Ondertussen raapt ze wat Japanse oesters op en legt ze aan de rand. ‘Deze oesters zijn momenteel een ware plaag. Ze groeien zo hard dat ze alles overwoekeren. Ik ben van plan het stukje Jappen-vrij te houden. Ze zijn gevaarlijk omdat ze zo scherp zijn en het lijkt me een mooie natuurlijke afscheiding van het perceeltje. Ze zijn trouwens ook prachtig en vromen intrigerende riffen’. Ze raapt
een half vergaan stuk touw op. ‘Komt dit van een mosselkotter
die hier voer? Is het achteloos overboord gegooid omdat het
gebroken was? Of komt het van verre landen en is het al eindeloos
meegevoerd met de golven? Juni 2006 Dieuwke Parlevliet
Naar aanleiding van deze picknickplek heeft Dieuwke ook een suggestie voor een
|