De inspiratie.
Een van de meest uitgebreide picknicks uit de geschiedenis was de veertigjarige tocht door de woestijn van een volk op weg naar het beloofde land. De wetgeving van de tien geboden door Mozes is een algemeen historisch hoogtepunt dat nog nawerkt in onze tijd.

 

De vorm.
Het mathematische van de plek, een spitse nagenoeg gelijkbenige driehoek, die je kunt lezen als het symbool voor een berg, in dit geval de berg Sinaï. De schotel, het rode ronde steenplateau, de abstractie van de Sinaïwoestijn. Daarop noord-zuid twee kubussen met uitgehakte hiërogliefen van de getallen 1 tot en met 10. Een monument voor de tien geboden zoals ze mijns inziens oorspronkelijk waren vormgegeven. Volgens oud-joodse geschriften kloppen de kubussen in elk geval. De Renaissance heeft er ooit de meer bekende grafzerken van gemaakt die oogden immers beter voor de schilder- en prentkunst. Van de hiërogliefen kan ik me voorstellen dat ze geheel of gedeeltelijk door de bliksem of anderszins de natuur, op de top van de berg Sinaï zijn veroorzaakt. Waarschijnlijk zijn ze met eenvoudige middelen bijgewerkt en vervolgens magistraal geduid door Mozes, die beslist geen steenhouwer was, maar aangenomen was en opgevoed werd als kleinzoon van de Egyptische farao. Om die brandpunten heen zijn ellipsvormig tien tafels of banken geplaatst om aan te zitten tafelen of op te zitten tafelen, ze verwijzen naar uw eigen fysieke tien geboden, uw vingers, waar u mee eet en drinkt en memoreren uw eigen nu volgende inhoud.

 

De inhoud.
Mijn verzoek aan u zal zijn om in de voetsporen te willen treden van Mozes en na te denken over uw eigen persoonlijke tien geboden. Daartoe nu aan de zijlijn op de maquette mijn visioen van Mozes, de auteur van de eerste vijf boeken van de bijbel, een gedreven, wilskrachtige leidersfiguur in zijn wetgevende positie. Op zijn rug twee rotsblokken en onder zijn arm een tas met de tien geboden op schrift.

 

Naar aanleiding van deze picknickplek hebben
Lex en Barbara ook een suggestie voor een